İnanın buda beni çok mutlu ediyor şiir ve şairler adına.
Çünkü Şairler hep dertlerini kalemiyle yalansız riyasız dile getirip şiire döker, ama nedense kıymetleri bilinmez hep sahnenin arkasında kalırlar yüz binlerce ölümsüz eserleri vardır hep şarkıyı türküyü söyleyen sanatçılar anılır yazarına hiç bakılmaz.
Şairler ancak öldüğünde kıymete biner.
Bu yüzyıllardır hep böyle olmuştur.
Bende bu duygularla geçtiğimiz haftalarda ölüm yıl dönümünü kutladığımız değerli şair Halil Soyuer’in DAĞ KÖYLERİ isimli şiirini sizlerle paylaşıyorum.
Ölmeden önce kendisiyle tanışmak nasip olmuştu, şair Soyuer’e Allah’tan rahmet diliyorum.
DAĞ KÖYLERİ
“Bizim memleketin dağ köylerinde
Bataklık bilmezler, sazlık bilmezler,
Bir taraf ormandır, çamlık meşelik,
Harman yeri hariç düzlük bilmezler.
Çatısız evlerde doğmuştur çoğu
Çok iyi bilirler tepeyi, dağı,
Elleri tutmamış viski bardağı,
Sahillerde yazlık mazlık bilmezler...
Köpekleri havlar köye girişte
Elde tahta kaşık, bulgur erişte
Haktan ayrılmazlar alışverişte
Hilekarlık düzenbazlık bilmezler...
Dağlara öğüttür rüzgârın hızı
Yirmi kile gelir bir aylık kuzu
Kışın derelerde görürler buzu
Dolap molap, buzluk muzluk bilmezler...
Çiçekleri süsler yazın kırları
Bir başka güzeldir kışın karları
Doksana diz vuran ihtiyarları
Ağızda takma diş, gözlük bilmezler.
Hoş görürler başa gelen halleri
Türküden bilirler gurbet elleri
Ne deseler anlaşılır dilleri
Kitap mitap, sözlük mözlük bilmezler...”
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
