Nedir benim derdim? İlçem daha iyi olsun yaşadığım yerde yaşam kalitesi yükselsin, insanlar daha iyi şartlarda yaşasın, gençlerimiz dışarıya kaçmak zorunda kalmasın diye çırpınışımın sebebi ne? Antalya yolumuz bir an önce açılsın, ilçem çıkmaz sokak olmaktan kurtulsun, yüksek okulumuza yeni bölümler açılsında öğrenciler çoğalsın, okulda çalışanlar artsın diye niye çırpınıyorum? Okullarımız kaliteli olsun, eksikleri tamam olsun, çocuklarımız bilinçlensin, yetenekleri doğrultusunda eğitim alsınlar diye neden çırpınıyorum? Köyden gelen çocuklarımızda rahat etsinler, kaliteli servislerle can güvenliğiyle gidip gelsinler diye niye başıma iş alıyorum?
Umumi mekanlar tertemiz olsun, hijyenik olsun, sağlıklı olsun diye niye herkesle tartışıyorum? Niye durduk yere kendime düşman kazandırıyorum?
Her şey adil olsun, hak yerini bulsun, haksızlık olmasın diye niye kendime haksızlık yapılmasına izin veriyorum?
İlçemiz daha iyi tanıtılsın, ismiyle tezat bir ilçe olduğunu, insanlarının sevecen olduğunu, doğasının harika olduğunu anlatmak için, ülke çapında hakkıyla tanıtmak için neden çırpınıyorum?
Derdim ne benim? İnsanlar kitap okumazsa okumasın, hatta gazete bile okumazlarsa okumasınlar, bir fidan bile dikmemiş adam ağaç kesiyor diye niye dert ediniyorum? Piknik alanları çöp yığını olmasın, çöplerinizi toplayın diye niye sürekli uyarıyorum?
Bir çok kişi anlamıyor, anlamazdan geliyor. Oysa cevabı çok basit. Yaşadığım yeri seviyorum. İnsanlarımızı seviyorum. İmkan verilse, fırsat eşitliği yaratılsa İstanbul’dakilerle Ankara’dakilerle boy ölçüşürüz biliyorum. Nice yetenekli gencimiz çocuğumuz imkansızlıklar yüzünden heba oluyor biliyorum. Bir çok iş gücümüz, dostumuz, arkadaşımız ilçemizi işsizlik yüzünden terk ediyor biliyorum.
Benim derdim işte bu dostlar. Yaşadığım yerin layık olduğu haklara sahip olması benim derdim. Benim derdim, ilçemin iş imkanları çoğalsın, gençler terk etmek zorunda kalmasın bu güzelliği… Ama anlamıyorlar, anlamak istemiyorlar. Benim derdim yoldan bir çiviyi kaldırmak, bir taşı kaldırmak, ha! gücüm yetermi bilmiyorum ama deniyorum.
Arkamızdan dedikodu üretip, kıskançlık krizlerine gireceklerine, azıcık el verseler birlikte kaldıracağız taşları ve birlikte aşacağız sorunları ve daha güzel bir dünya bırakacağız yeni nesillere ama, anlamak istemiyorlar beni ve benim gibileri…
“Bir çıkarı olmasa yapmazdı” diyorsunuz ya! Evet bir çıkarım var tümbu yaptıklarımdan, mutlu gülümseyen yüzleri görünce bende mutlu oluyorum. Bir gencin işe başlamasına seviniyorum. İşte en büyük çıkarım bu ve tek derdimde bu dostlar…
Suçum yaratılanı Yaradandan ötürü sevmek. Yapılansa entrika ve dedikodu. Olsun yinede seviyorum sizi…
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
